هیچ رسانه‌ای به اندازه تلویزیون مخاطب ندارد / ابتذال سریال‌های ماهواره‌ای باعث شد مردم دیگر این سریال‌ها را دنبال نکنند

مهران مهام با اشاره به استقبال مردم از سریال‌های ماهواره‌ای در سال‌های گذشته تأکید کرد که امروز مخاطبان این آثار در ایران بسیار پایین آمده چرا که مردم از ابتذال موجود در این آثار خسته شدند.

مهران مهام تهیه‌کننده تلویزیون در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: برای بیان موفقیت یا عدم موفقیت یک اثر در سینما و شبکه نمایش خانگی به میزان فروشش تأکید می‌شود اما میزان فروش با تغییر قیمت متغیر است و باید میزان مخاطب را ملاک قرار داد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اگر بخواهیم مخاطب عام را در نظر بگیریم هیچ رسانه‌ای هنوز میزان مخاطبش به اندازه تلویزیون نیست.

مهام خاطرنشان کرد: البته در حال حاضر تولیدات نمایشی تعطیل شده یا در شرایطی ویژه و سخت آثار تولید می‌شوند به همین دلیل در سینما، شبکه نمایش خانگی و تلویزیون شرایط خوبی را شاهد نیستیم. یکی از دلایل اصلی کم شدن میزان آثار نمایشی در قالب فیلم و سریال در حال حاضر همین مسأله است؛ یکی دیگر از دلایل کم شدن آثار تولیدی و افت کیفی آثار به مسائل اقتصادی برمی‌گردد. بخش‌های دولتی دیگر توان پرداخت هزینه‌های تولید و نگارش آثار سینمایی و تلویزیونی را ندارند چرا که بخشی وارد عرصه تولید شده است که معلوم نیست توان مالی‌اش را از کجا آورده و از آنجا که سقفی برای پرداخت دستمزدها وجود ندارد به شکل بی‌رویه‌ای هزینه تولید را بالا برده و امکان تولید اثر را برای بخش‌های دیگر سخت و یا غیرممکن کرده است.

این تهیه‌کننده در ادامه اظهار داشت: معضل دیگر در صداوسیما عریض و طویل بودن سیستم اداری سازمان است و بخش اعظمی از بودجه رسانه ملی صرف حقوق و دستمزد کارمندان در بخش‌های مختلف می‌شود و پول چندانی برای ساخت آثار نمایشی باقی نمی‌ماند. باید پول‌هایی که وارد حوزه تولید می‌شوند را مدیریت کرد تا هر کس که پول دارد بدون تخصص نرخ‌نامه‌ها را به هم نریزد.

تهیه‌کننده مجموعه تلویزیونی «زیر آسمان شهر» تصریح کرد: بدون شک پول و هزینه‌ای که صرف فیلم و سریال می‌شود در کیفیت نیز تأثیرگذار است. این تأثیرگذاری در همه تولیدات وجود دارد، شما تصور کنید که یک ساختمان قرار است ساخته شود، قطعاً اگر سازندگان ساختمان پول بیشتری داشته باشند، ساختمان بهتری ساخته می‌شود. این قاعده در فیلمسازی و سریال‌سازی نیز وجود دارد و وقتی هزینه ساخت بیشتر می‌شود از گروه‌های حرفه‌ای‌تری استفاده می‌کنند و پول بیشتری به عنوان دستمزد به عوامل داده می‌شود و همین دستمزد را که گروه‌های دیگر نمی‌توانند پرداخت کنند مجبور به استفاده از نیروهای غیرحرفه‌ای شده و در نتیجه طبیعتاً تولیدات کاهش یافته و اندک آثار تولید شده نیز کیفیت لازم را ندارند.

او افزود: از طرفی تلویزیون قواعد و اهداف خود را دارد که شاید در برخی مواقع این اهداف پر رنگ‌تر از سرگرمی باشند اما وزارت فرهنگ این هدف را ندارد و فقط به سرگرمی‌سازی فکر می‌کند. همین اهداف است که شاید منجر به محدودیت‌هایی در تلویزیون شده، سریال‌های بسیاری مثل «عاشقانه» پیش از اینکه به شبکه نمایش خانگی بروند اول به تلویزیون ارائه شده‌اند اما امکان ساخت این سریال‌ها در تلویزیون وجود نداشته و به شبکه نمایش خانگی رفته‌اند. تلویزیون باید به سرگرمی‌سازی نیز در کنار اهداف و چارچوب‌هایی که دارد فکر کند.

مهام در ادامه اظهاراتش تأکید کرد: اما عدم وجود محدودیت هم در رسانه‌های دیگر مثل شبکه نمایش خانگی به سمت خوبی نرفته است و معمولاً فضاهایی که فضای بازتری داشته‌اند به سمت ابتذال کشیده شده‌اند ولی این ابتذال هم همیشه نمی‌تواند برای درآمدزایی پاسخگو باشد. زمانی شبکه‌های ماهواره‌ای که پخش سریال‌های ترکیه‌ای را شروع کردند استقبال بسیار خوبی از آثار شد و کم‌کم در هر خانه‌ای یک اثر از شبکه‌های ماهواره‌ای را دنبال می‌کردند اما کم‌کم مردم از موضوعات سطحی و مبتذل این سریال‌ها خسته شده و امروز می‌بینیم که کمتر کسی سریال‌های ماهواره‌ای را دنبال می‌کند. اگر ابتذال ادامه داشته باشد مردم خودشان تصمیم می‌گیرند آن را کنار گذاشته و به دنبال اثر بهتری بگردند و شبکه نمایش خانگی هم حتی در صورت پرداختن به موضوعات مختلف در صورتی که مدام به تیپ و ظاهر بازیگران، عشق‌های مثلثی و... تکیه کند مخاطب خود را از دست می‌دهد.

این تهیه‌کننده در پایان گفت: خوشبختانه سیاستگذاری‌هایی شده و فکر می‌کنم از سوی شوراهای سرپرستی که در نظر گرفته شده مدیریتی جدی صورت گیرد. هر چند که به نظر من هیچ رسانه‌ای هیچوقت به اندازه تلویزیون مخاطب ندارد فکر می‌کنم اگر رسانه ملی خط قرمزهای بیهوده خود را کنار بگذارد می‌تواند آثار باکیفیت‌تری تولید کند و از طرفی با نظارت بر شبکه نمایش خانگی می‌تواند این رسانه را از ابتذال بیرون آورده و شاهد آثار قابل‌قبول‌تری در این رسانه باشیم. به اعتقاد من چرخه تولید در شبکه نمایش خانگی نباید بایستد اما حفظ چرخه اقتصادی به هر قیمت اشتباه بزرگی است که نباید ادامه پیدا کند.

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: تلویزیون صداوسیما سینما مهران مهام شبکه نمایش خانگی سریال های ماهواره ای شبکه نمایش خانگی ماهواره ای تهیه کننده سریال ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۹۷۷۳۳۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

روایت سمیرا حسن‌پور  از پشت صحنه سریال اسکار | آقای مدیری آدم را بد عادت می‌کند

آفتاب‌‌نیوز :

سیمرا حسن پور البته پیش از این هم در سریال‌های شبکه نمایش خانگی مثل جیران حسن فتحی و رئالیتی‌شوی شب‌های مافیا حضور داشته است. حالا هم در حال بازی در سریال گردن‌زنی به کارگردانی سامان سالور، همسرش، است که تصویربرداری‌اش احتمالا تا مرداد ماه به طول می‌انجامد. با او در باره حضور در شبکه نمایش خانگی و سریال جدیدش صحبت کردیم:

در چند سال گذشته چندین همکاری با شبکه نمایش خانگی داشته‌اید. از تجربه این سریال‌ها بگویید. چه تفاوت‌هایی با تلویزیون وجود دارد؟

حتما تفاوت دارد. ممیزی‌های کمتری هست و دستمان برای طرح مسائل مختلف بازتر است. من سر سریال جیران بودم و دو تا هم رئالیتی شو داشتم.

با توجه به این بازخورد‌ها فکر می‌کنید مخاطبان تلویزیون بیشتر است یا شبکه نمایش خانگی؟

تلویزیون پیش از این بیننده‌های بیشتری داشت. رسانه‌ای است که رایگان در اختیار همه است و همه می‌توانند ببینند. به همین دلیل هم پیش از این بینندگان بیشتری داشت. اما مدتی است تعداد تماشاگرانش کمتر شده است. امیدوارم به روال سابق برگردد و باز هم همان تعداد بیننده را داشته باشد. برای این که جایگاه دیگری دارد. شما نمی‌توانید مثلا سریال پایتخت را با هیچ سریال دیگری مقایسه کنید. چه اشکالی داشت که تلویزیون اینقدر پربیننده بود؟ شبکه نمایش خانگی یک مقدار مخاطبان خاص‌تری دارد که قشر متوسط رو به بالا هستند.

احتمالا یکی از دلایلش همان مبلغ اشتراکی است که باید پرداخت کنند.

دقیقا. تصور من همین است. کسانی که در شهرستان‌های کوچک هستند یا از نظر مالی ضعیفند، به این پلتفرم‌ها دسترسی ندارند. با این وجود بینندگان خودش را دارد که تعدادشان کم هم نیست.

اصولا رسانه برایتان مهم است؟ یعنی برایتان فرق می‌کند که در تئاتر باشید یا سینما یا تلویزیون؟

من از اول هم عاشق پرده نقره‌ای سینما بودم.

علی‌رغم این که کارتان را با تئاتر شروع کردید.

بله. من خیلی اتفاقی با تئاتر شروع کردم. من از اول سینما را دوست داشتم، ولی در دانشگاه تئاتر خواندم. برای نمایش مصائب استاد نوید ماکان کار آقای بیضایی برای ایشان تست دادم و پذیرفته شدم و کار کردم. ولی بعد سمت تصویر رفتم. تئاتر هم البته بسیار جذاب است، ولی من سینما را ترجیح می‌دهم.

از برنامه اسکار صحبت کنیم. چطور تجربه‌ای بود؟

من اصولا در این برنامه‌ها شرکت نمی‌کنم. ولی چون این کار آقای مدیری بود، رفتم. تجربه جذابی بود و ژ ژ صحنه‌هایش در شبکه‌های اجتماعی پربازدید شد. سر صحنه هم خیلی خندیدیم و خوش گذشت. مدت‌ها بود انقدر نخندیده بودم. نعیمه نظام دوست واقعا دوست داشتنی است و باعث شد بخندیم. اصلا فضای خوبی سر تصویربرداری وجود داشت. خود آقای مدیری و بقیه کسانی با آن‌ها هم گروه بودم مثل بهنام تشکر و محمدرضا هدایتی هم بسیار عالی بودند. نظرم نسبت به این برنامه‌ها اصلا عوض شد.

این دومین همکاری شما با مهران مدیری است و پیش از این ساعت ۶ عصر را با او کار کرده بودید. کار با او چطور است؟

آقای مدیری آدم را بدعادت می‌کند. انقدر کار با او جذاب است که دیگر نمی‌خواهید بعد از آن سر کار دیگری بروید. چون شرایط کار خیلی انسانی و درست است.

این شرایط درست که می‌گویید، چیست؟

از نظر زمان کار خیلی خوب است به عوامل اهمیت می‌دهد. یعنی زمان‌بندی طوری نیست که از ۵ صبح سر کار باشی تا آخر شب. این باعث می‌شود بازیگر و همینطور بقیه گروه آرامش داشته باشند. این مسئله سر کار‌های دیگر وجود ندارد. مقدار زمانی که در روز کار می‌کنند خیلی زیاد است و ساعت‌های آفیش‌ها هم بد است. ولی سر کار آقای مدیری همه چیز خیلی فکرشده است و جو آرام است. کسی سر کسی داد نمی‌زند و فضای بسیار آرامی وجود دارد. خودش هم انسان محترمی است و همه چیز سر کار خوب است. امیدوارم دوباره قسمت باشد با او کار کنم.

شما فیلم «تابستان همان سال» را هم در جشنواره سال گذشته داشتید که محمود کلاری کارگردانش بود.

به نظرم آقای کلاری یک فیلم ماندگار ساخته است. واقعا برای من تجربه درخشانی بود. در این قاب‌ها و تصاویر کیف کردم. هر لحظه‌اش برای من خوشایند بود که می‌توانم با این قاب‌ها در تصویر بمانم. نمی‌توانم بگویم چقدر برای من رویایی بود. تمام لحظه‌ها انگار نقاشی می‌شد. فضای کار در دهه‌های سی و چهل می‌گذشت و من خیلی این زمان را دوست دارم. از گلدان‌های حیاط گرفته تا دیوار‌ها و غذایی که می‌خوردیم برای من جذاب بود. خوشحالم که توانستم این فضا را از طریق این فیلم تجربه کنم. اصلا علاقه من به سینما و بازیگری به همین دلیل است که می‌توانم زندگی‌هایی را تجربه کنم که در واقعیت نمی‌شود.

از امکان تجربه زندگی‌های مختلف در سینما گفتید. جایی هم گفته اید وقتی می‌خواهم نقشی را بازی کنم سعی می‌کنم با او زندگی کنم و او را وارد زندگی واقعی ام می‌کنم.

بله. تا جایی که می‌توانم این کار را می‌کنم. مثلا در سه کام حبس که نقش یک پرستار را داشتم، واقعا ده روز در بیمارستان کنار پرستار‌ها ایستادم و از آن‌ها یک چیز‌هایی یاد گرفتم. سر فیلم تمشک هم سعی کردم زیست آن شخصیت را تجربه کنم. مثل او چادر سرم می‌کردم و بیرون می‌رفتم. وسایل ارتباط جمعی مثل موبایل و لب تاپ را کنار گذاشتم و خواستم تنهایی را تجربه کنم؛ و این‌ها باعث شد افسرده شوید.

بله. من قبل از فیلم تمشک اصلا نمی‌دانستم افسردگی چیست. آدم شاد و سرحالی بودم و بازی کردن در این نقش واقعا برایم سخت بود. الان برایم خیلی راحت شده، چون دنیای امروز به این سمت رفته است.

بازی در تمشک و افسردگی که سراغتان آمد باعث شد ۶ کیلو وزن کم کنید. درست است؟

بله. سر آن کار ۶ کیلو کم کردم، سر کار آقای کلاری هم ۱۳ کیلو کم کردم. چون آقای کلاری می‌گفت یک این شخصیت نحیف‌تر و لاغرتر از تو است. مسئله دیگری که وجود دارد این است که به جز این که زیست شخصیتی را که می‌خواهم بازی کنم، از نزدیک تجربه می‌کنم. اگر شخصیت هم مربوط به گذشته باشد، در باره آن زمان مطالعه می‌کنم. سر کار تابستان همان سال، من تعداد زیادی کتاب قجری خواندم. می‌خواستم از کنار هم قرار دادن آن‌ها به این درک برسم که یک زن در آن زمان چطور زندگی می‌کند. چون معتقدم آن حس را باید درون خودم پیدا کنم.

از کار با همسرتان سامان سالور بگویید. این نسبت ناخودآگاه روی کارتان تأثیر دارد؟

من و سامان طرز تفکرمان خیلی به هم شبیه است. هر دو در کار به هم آزادی می‌دهیم. اگر من برای نقشی مناسب باشم، نقش را به من می‌دهد، اگر نه هیچ اصراری نیست و او هم این کار را نمی‌کند. من سر کار‌های دیگر هستم و او هم می‌تواند بازیگران دیگری را دعوت کند. ولی اگر جایی بفهمد نقش به درد من می‌خورد و من می‌توانم چیزی به آن نقش اضافه کنم، حتما از من استفاده می‌کند. خودش همیشه می‌گوید وقتی بازیگری در کنارم است که برای کار تلاش می‌کند و بازیگر خوبی هست چرا از او استفاده نکنم؟ این را دارم نقل به مضمون می‌گویم، نمی‌خواهم از خودم تعریف کنم. می‌گوید من از بازیگری که ایده دارد و با عشق و علاقه تلاش می‌کند تا به نقش برسد، چرا استفاده نکنم. سامان هم در بازیگری من بسیار موثر بود. اولین کار من در سینما با او بود؛ که برای آن جایزه هم گرفتید.

بله هم جایزه جهانی گرفتم و هم در فجر کاندید شدم. برای فیلم سه کام حبس هم جایزه گرفتم. سامان اصولا من را در کار فقط به عنوان بازیگر می‌بیند. اینطور نیست که حواسش به من بیشتر از بقیه باشد. یعنی ممکن است کاملا یک سکانس من را از فیلم بیرون بیاورد. در این موارد خیلی حرفه‌ای کار می‌کند.

الان هم که سر سریال با او هستید.

بله. سریال گردن زنی که خیلی داستان عجیب و غریب و معمایی دارد با حرکت‌های فروان. به نظرم کارگردانی این کار خیلی سخت است، ولی سامان از پس آن برآمده است. من که خیلی از بودن در این سریال خوشحالم. برای اولین باز نقشی دارم که کمی‌شبیه خودم است.

منبع: همشهری آنلاین